بدترین رمز ارزها معمولاً آن‌هایی هستند که به دلایلی مانند نداشتن پشتوانه فنی یا اهداف مبهم، به سرمایه‌گذاران ضررهای سنگینی وارد کرده‌اند. در بسیاری از موارد، این رمز ارزها با وعده‌های بزرگ وارد بازار می‌شوند، اما در نهایت نمی‌توانند به اهداف خود برسند یا حتی فعالیت‌هایشان را متوقف می‌کنند. یکی از دلایل اصلی شکست این نوع پروژه‌ها، نبود یک تیم قوی و ماهر در پشت آن‌هاست. بدون تیم متخصص، بسیاری از این پروژه‌ها به دلیل مشکلات فنی و عدم توانایی در پاسخگویی به نیازهای بازار، محکوم به شکست هستند.
یکی دیگر از عواملی که باعث می‌شود یک رمز ارز به عنوان بدترین شناخته شود، عدم شفافیت در عملکرد آن است. بسیاری از پروژه‌های ناموفق با ادعاهای غیر واقعی در مورد قابلیت‌هایشان سرمایه‌گذاران را جذب می‌کنند، اما در نهایت مشخص می‌شود که هیچ‌یک از این ادعاها واقعی نیست. در این موارد، سرمایه‌گذاران پس از سرمایه‌گذاری و خرید توکن‌ها، متوجه می‌شوند که پروژه تنها یک کلاهبرداری بزرگ بوده است. این نوع پروژه‌ها معمولاً به عنوان پروژه‌های کلاهبرداری یا شت‌کوین شناخته می‌شوند.
یکی دیگر از ویژگی‌هایی که می‌تواند یک رمز ارز را در زمره بدترین‌ها قرار دهد، نبود یک کاربرد واقعی برای آن است. بسیاری از پروژه‌ها تنها به عنوان ابزاری برای کسب سود کوتاه مدت توسط تیم توسعه‌دهنده ایجاد می‌شوند و هیچ کاربرد واقعی و مفیدی در دنیای واقعی ندارند. این نوع رمز ارزها معمولاً پس از مدتی از بین می‌روند، زیرا تقاضا برای آنها وجود ندارد و افراد به سرعت علاقه خود را به آنها از دست می‌دهند.
علاوه بر این، امنیت پایین شبکه یکی از مهم‌ترین دلایلی است که می‌تواند یک رمز ارز را به شکست بکشاند. رمز ارزهایی که نمی‌توانند امنیت شبکه خود را تضمین کنند، به راحتی توسط هکرها مورد حمله قرار می‌گیرند. این حملات می‌تواند باعث از دست رفتن سرمایه‌های کاربران شود و اعتماد عمومی به پروژه را به شدت کاهش دهد. بدون اعتماد عمومی، هیچ رمز ارزی نمی‌تواند در بازار موفق باشد.
نوسانات شدید قیمت یکی دیگر از ویژگی‌های بدترین رمز ارزهاست. در حالی که نوسانات قیمت در بازار رمز ارزها امری معمول است، برخی از پروژه‌ها به دلیل نبود پشتوانه قوی و عدم اعتماد عمومی، دچار نوسانات بسیار شدیدتر می‌شوند. این نوسانات می‌تواند باعث شود که سرمایه‌گذاران به سرعت سرمایه‌های خود را از دست بدهند. نوسانات شدید نشان‌دهنده بی‌ثباتی پروژه و عدم توانایی آن در جذب و حفظ سرمایه‌گذاران است.
پروژه‌هایی که فاقد نقشه راه مشخص هستند نیز در زمره بدترین رمز ارزها قرار می‌گیرند. نقشه راه نشان‌دهنده اهداف و برنامه‌های یک پروژه برای آینده است. اگر پروژه‌ای فاقد این برنامه‌ریزی‌ها باشد یا برنامه‌هایش غیر واقعی و دست نیافتنی باشد، نمی‌تواند توجه سرمایه‌گذاران را جلب کند. این پروژه‌ها معمولاً به دلیل عدم توانایی در پیشبرد اهداف خود، به سرعت از صحنه رقابت خارج می‌شوند.
همچنین، نبود حمایت‌های قانونی و نظارتی یکی دیگر از دلایل شکست پروژه‌های رمز ارز است. در بسیاری از کشورها، قوانین دقیقی برای کنترل و نظارت بر بازار رمز ارزها وجود دارد. پروژه‌هایی که نمی‌توانند این قوانین را رعایت کنند یا با مقامات قانونی همکاری نکنند، به سرعت از بازار خارج می‌شوند. نبود حمایت قانونی می‌تواند باعث شود که سرمایه‌گذاران به این پروژه‌ها اعتماد نکنند و در نتیجه سرمایه‌گذاری‌های کمتری در آنها انجام شود.
در نهایت، پروژه‌های رمز ارز که به طور کلی با هدف فریب سرمایه‌گذاران طراحی شده‌اند، می‌توانند به عنوان بدترین رمز ارزها شناخته شوند. این پروژه‌ها معمولاً از تکنیک‌های تبلیغاتی و وعده‌های بزرگ برای جذب سرمایه استفاده می‌کنند، اما در نهایت به عنوان پروژه‌های کلاهبرداری شناخته می‌شوند. این نوع پروژه‌ها تنها به دنبال جذب سرمایه و ناپدید شدن با آن هستند و هیچ برنامه‌ای برای توسعه یا ایجاد ارزشی
واقعی ندارند.
